1126.

دارم عجیب‌ترین و شاید شیرین‌ترین روزای عمرمو زندگی می‌کنم.

من هنوز باورم نمیشه که انقدر پیش رفتیم و خانواده‌ها نفر جدید رو پذیرفتن..

نمی‌دونم حسم چیه یه لحظه دارم می‌ترکم از ذوق و یه لحظه غم می‌گیره ته دلمو..

غم اینکه به‌خاطر یه آدم اشتباه خیلی پیش خانواده‌م نبودم و افسردگی رو بغل کرده بودم. الان هم که ممکنه تا چند وقت دیگه این خونه قشتگ رو ترک کنم و برم سر زندگی خودم. البته بهتر بگم بریم سر زندگی خودمون.

حتی همین الانم با یه لبخند ریز و بغض دارم تایپ می‌کنم. واقعا عجیبه..

+ نوشته شده در شنبه بیست و پنجم فروردین ۱۴۰۳ ساعت 14:58 توسط D0KH74R D!V00N3H  |